دو بیتی , رباعی و غزل

بگذار بگویم که بهاری، جانم!
یعنی‌که‌ همیشه قندهاری، جانم!

دستم برسد یکی دو تا می‌چینم
به به، چقدر باغ اناری، جانم!

علی بیانی
۲۲؍۵؍۱۴۰۱

کشیده قد کجا خم می شود غم؟

به آسانی مگر کم می شود غم؟

نشد با خنده‌های بی بهانه...

نمیدانم کَی آدم می شود غم؟!

علی بیانی

۲۲؍۵؍۱۴۰۱

از این دریای توفانی صدف برد

چپاول کرد و خورد از هر طرف برد

غرور و آبروی کابلم را...

فقط یک بی‌شرف، یک بی‌شرف برد!

علی بیانی

۲۴؍۵؍۱۴۰۱

پر از عشق و پر از امید جنگل
به ساز باد می رقصید جنگل

لبم روی لبت بود و لب رود...
به یادت هست، ما را دید جنگل؟

علی بیانی
۳۱؍۶؍۱۳۹۷
این دوبیتی از چهار سال پیش است که در تلگرام و فیسبوک نشر کرده بودم ولی اینجا را یادم رفته بود.